Met pensioen!

Dit kalenderjaar 2021 namen/nemen twee van onze vaste medewerkers afscheid en gaan met een welverdiend pensioen. Voor veel klanten zullen het bekende gezichten zijn, namelijk Marjuke en Ankie. Beide maakten jarenlang deel uit van het Moswinkel-/ Natuurwinkel-/ Nieuw Mos-team en willen via deze weg zelf een woordje tot onze klanten richten.
Kopje koffie van Nieuw MOS Natuurvoeding

Joren Jacobs
Ondernemer bij Nieuw Mos 

    Gezamenlijk afscheid met zelfgedrukte katoenen tassen bij De Volmolen

    Beste mensen,

    In de nieuwsbrief van oktober werd al even aandacht gegeven aan mijn pensionering, maar het was niet de bedoeling om, na twintig jaar, zo stilletjes uit de winkel te verdwijnen. Mijn idee was om de laatste maanden een beetje te gebruiken om op mijn gemak afscheid te nemen. Maar ja, het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt. En daarna was mijn pensioen al aangebroken.

    Daarom wil ik via deze nieuwsbrief nog een afscheidswoordje richten aan al diegenen die ik in de winkel mocht meemaken. Er waren zoveel ontmoetingen, mensen met vragen, op zoek naar een product, mensen die hun verhaal deelden, hun betrokkenheid toonden.

    Al die ontmoetingen waren voor mij de sjeu van het werk. Het was fijn om te kunnen helpen waar nodig, verhalen uit te wisselen, deel te zijn van zoveel meer dan “een winkel”. Ik wil iedereen bedanken, voor fijn contact, belangstelling, vertrouwens, en zo veel meer! Iedereen het beste gewenst en, wie weet, tot ziens bij het boodschappen doen.

    Marjuke

      Lieve klanten van Nieuw Mos,

      Na ruim 30 jaar gewerkt te hebben bij achtereenvolgens de Moswinkel, de Natuurwinkel en Nieuw Mos, ga ik eind december stoppen met de rol van medewerker en stap ik in de rol van gepensioneerde. Tijd om even terug te blikken.

      De keuze om zoveel mogelijk voeding van biologische oorsprong te eten, heb ik op jonge leeftijd gemaakt en daardoor was ik klant bij de Moswinkel van Theo, zijn vrouw Heleen en Jan. Jans vrouw Sietske was, daar waar mogelijk, ook betrokken bij het winkelgebeuren. Er hing op een gegeven moment een briefje aan de kassa met de vraag, wie er wilde helpen met het overscheppen van meel uit de grote zakken, die door de molenaar bezorgd werden, naar kiloverpakkingen. Daar reageerde ik op en zo was mijn eerste stap van klant naar medewerker gezet. Op het moment dat ik meel ging scheppen kwam het jongste zoontje van Theo en Heleen helpen de zakken dicht plakken. En om u nog iets meer van de sfeer te laten proeven: de hippietijd was al wat voorbij, maar het beeld van geitenwollen – sokken – mensen – met – schier – onbekende – ideeën bestond nog. Zoals weergegeven in de uitgebrachte Nieuw Mos magazines van dit jaar.

      En dan nu iets over de werkzaamheden in de winkel. Alle artikelen voorzagen we met behulp van een tang van prijzenstickers. Op een gegeven moment ging dat razend snel. Daardoor kenden we van bijna alle producten de prijzen uit het hoofd. We stónden achter de kassa de prijzen van de producten in te tikken in plaats van dat we záten achter een scankassa. Ook gebruikten we een “pof”-schriftje voor het moment waarop een klant het geld vergeten was. En een stukje kaas sneden we op verzoek.

      Naarmate het klantenaantal groeide, groeide ook de aantallen producten en medewerkers. Gelukkig konden we enkele keren verhuizen in hetzelfde gebied, waardoor ook het winkeloppervlak meegroeide en de (vaste) klanten op hun wenken bediend konden blijven.  Ook kenden we wat minder rooskleurige tijden, bijvoorbeeld door het tijdelijk teruglopen van de economie. Er werd niet zoveel over gesproken. Het was zoals het was op dat moment. Dus bleven we doorgaan en overleefden we die momenten.

      De werkzaamheden breidden zich dus uit, waardoor ik meer uren kon gaan werken. Ik vond het bijna altijd heerlijk om die verschillende werkzaamheden te kunnen doen. O ja, we hadden een tijdelijke medewerker uit India en wanneer we ’s ochtends vroeg de groenten op de stellingen legden, zongen we samen mantra’s. Over India gesproken: ik zal nooit vergeten dat ik eenmaal, tijdens mijn verblijf aldaar, nog wat meer tijd wilde besteden aan het onderzoeken van dingen. Dus contact opgenomen met Theo, die me nergens naar vroeg, geloof ik, en zei dat ik dat wel kon doen. Ook al gaf dat voor hem natuurlijk de nodige improvisatie. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor.

      De langste tijd heb ik op de broodafdeling gewerkt. Een unieke afdeling met heel veel klantcontacten en service. We startten ooit zonder broodsnijmachine. Het gaf wel enige opschudding toen die er wel kwam; dat was toch niet milieubewust! En ook de verkoop van vlees werd niet altijd gewaardeerd. Het volgen van kaascursussen en bezoek aan beurzen deden we eveneens ter ondersteuning van kennis en uitbreiding van het assortiment. We genoten van de winkeluitjes, die altijd bijzonder waren. Meestal georganiseerd door Theo.

      Ik realiseer me dat ik het voortdurend over “we” heb en vroeg me af hoe dat nou zit. Ik ben tot het volgende gekomen: eigenlijk voelde ik me direct thuis bij Jan en Theo in de Moswinkel. Hiermee bedoel ik dat dát wat niet in woorden uit te drukken is, er van meet af aan is geweest. Ook met de uitbreidingen van het aantal medewerkers en na de verhuizingen is dat zo gebleven. Een heel subtiele Haarlemmer olie, die alles verbindt.

      Meer naar het nu terugkomend: het Mos-plantje gedijt goed. Twee van de kinderen van Theo en Heleen werken met partners in Nieuw Mos. Theo werkt nog steeds. Er is een mede-eigenaar bijgekomen. Twee van mijn oppaskinderen van toen werken (soms) in Nieuw Mos, evenals mijn kleinzonen. Nieuwe medewerkers komen via via en via klanten naar Nieuw Mos of zijn kinderen van klanten. Of ze komen via stages en (interne) vacatures. De Vrije School-achtergrond is tevens een verbindende schakel. En natuurlijk zijn er ook medewerkers weg gegaan. Ik zie nog steeds nieuwe klanten onze winkel bezoeken. En zelfs onlangs openden we een hele nieuwe afdeling: het Nieuw Mos Warenhuis. Ik hoop dit Mos nog lang te kunnen koesteren.

      De ideeën waar we samen voor stonden en nog staan: bewustwording over hoe we omgaan met de aarde, met de omgeving, met voeding, met onszelf en elkaar et cetera zijn actueler dan ooit. Weliswaar in Nieuw Mos verwoord als de volgende vier pijlers (kernwaarden): vitaliteit, aandacht, eerlijkheid en bezieling.

      Ik bedank iedereen voor de fijne contacten die we hebben gehad. Het heeft me het werken in onze winkel een extra dimensie gegeven. En de jaren zijn omgevlogen!

      Ik zie u ongetwijfeld wel terug. Dan als klant.

      Ankie Vriezen