Rettich was een vergeten groente en voor velen is het nog steeds een vergeten groente. Rettich was waarschijnlijk al bekend in het oude Egypte en staat daar ook wel afgebeeld op graven en wandschilderingen. Onze Oosterburen hebben de groente weer meer bekend gemaakt en dat hoor je aan de naam rettich. Rettich wordt ook wel rammenas (deze heeft een zwarte schil) genoemd en in Japan noemt men deze groente daikon. Rammenas ken ik nog uit mijn jeugd als ingrediënt van een zelfgemaakte hoestdrank. De rammenas werd 24 uur ingelegd met suiker waardoor sap uit de rammenas werd onttrokken door de suiker. Het stroperige sap dat na zeven overbleef werd als hoestdrank gebruikt. In deze nieuwsbrief een nieuwe introductie van deze vergeten groente.
De smaak van rettich
Victorine Hamers
Vinoloog & operationeel manager vers
Proef je rettich één keer rauw dan vergeet je hem nooit meer. De smaak laat een onuitwisbare indruk achter: knapperig, vooral pittig en de smaak doet onmiskenbaar aan radijs denken. Het is dan ook ergens familie van de radijs.
De radijs is een stengelknol en is rond van vorm. De rettich die wij kennen ziet er uit als een lange dikke witte wortel en sinds kort hebben we bij Nieuw Mos ook de rode variant. De grote witte en kleinere rode variant liggen gebroederlijk naast elkaar in het groenteschap.
Als je de rettich (en ook radijs) vers eet is hij het lekkerst. Heerlijk knapperig en pittig waardoor je je gerecht een crunchy, pittige bite mee kan geven. Wil je hem niet meteen gebruiken, snij dan het loof er af, dan blijft de rettich of de radijs het langste goed. Je hoeft het loof echter niet weg te gooien want er zitten zeker voedingswaarden in. Je kunt het loof fijn snijden en bijvoorbeeld door de salade of soep doen.
En wat kun je ermee doen?
Meestal wordt de rettich rauw gegeten. Geraspt of in plakjes is het heerlijk als pittige groente-toevoeging op je boterham of salade. Ook gesneden als dipstokje bij een yoghurtdip of dippen in romige (geiten)kaas met verse kruiden is hij heerlijk.
Om een Oosterse twist aan deze groente te geven kun je plakken bijvoorbeeld een uur in sojasaus met sesamzaad en een rood pepertje marineren. Het “marineren” in inmaakvocht van je potje augurken (nadat je de augurken zelf al lekker opgepeuzeld hebt) kan natuurlijk ook, dat geeft weer heel andere zoetzure smaken. Je kunt het ook wat professioneler aanpakken en er een pickle van maken. Een paar Oosterse versies staan beschreven in het boek Tsukémono van Peter van Berckel, voor velen een bekende klant bij Nieuw Mos.
Rode rettich
Zelf heb ik vorige week de rode rettich gegeten. Niet rauw, maar geroerbakt met andere groente in een roerei met wat geraspte Craft Diary geitenkaas met roze peper, verrukkelijk! Ik heb de schijfjes rettich op het laatst toegevoegd zodat ze nog wat knapperig bleven. Het pittige verdween voor een deel en de smaak deed me denken aan raapjes (ook zo’n vergeten groente). Het loof had ik fijn gesneden en over het gerecht gestrooid. Wil je de rettich (of radijs) wel rauw eten maar iets minder pittig dan kun je hem schillen. Bij het schillen vervliegen een groot deel van de scherpe oliën en wordt de smaak milder.
Veel vitamine C!
Qua voedingswaarden zit je wel goed bij de rettich en de radijs, ze bevatten onder andere vitamine C en veel vezel. Bovendien hebben ze een gunstige werking op de galproductie en stimuleert het de spijsvertering. Naast dat deze vergeten groente erg lekker is ook redenen om hem vaker te eten. Een lekker recept voor een rauwe salade met rettich kun je vinden op de Odin website.
