Het is nu alweer twee weken geleden dat de mondkapjesplicht in werking trad. Nog 11 weken te gaan. Het waren heftige dagen met op de winkelvloer voelbare spanning. Ik vertrouw erop dat we met z’n allen over voldoende veerkracht beschikken om deze stressvolle tijd door te komen.
Uit verschillende mails en gesprekken is mij duidelijk geworden dat er een groep klanten is, die geen boodschappen meer durft te doen bij ons. Zij voelen zich daadwerkelijk onveilig, zijn bang om besmet te worden en nemen ons kwalijk dat wij de mondkapjesplicht niet handhaven. Ik heb in mijn vorige blog uitgelegd waarom wij dat niet doen. De uitleg is ook beschikbaar als brief op de inpaktafel in de winkel. Niettemin hebben de heftige reacties mij diep geraakt. Ik heb mij zelfs genoodzaakt gevoeld om toch een face shield te gaan dragen, want dat klanten zich onveilig voelen in de winkel is een onbedoeld bijeffect van het gekozen beleid, waarmee ik niet kan leven.
In het licht van het bovenstaande heb ik mijn team alsnog opgeroepen om mondkapjes te dragen op het werk. Ik hoop dat ik hiermee een aantal van onze trouwe klanten, die zich niet meer veilig voelen in de winkel, weer wat vertrouwen kan teruggeven. Die zekerheid is er uiteraard niet, maar om een gesanctioneerde maatregel op te leggen aan medewerkers en klanten en als winkelier zelf te gaan handhaven, zou het passeren van een ethische grens behelzen. En het is ook niet noodzakelijk, zo is door het kabinet op 4 december nog bevestigd in een toelichtend schrijven. Hopelijk is deze oproep voldoende om in elk geval te laten zien dat we de situatie serieus nemen.
Natuurlijk blijven de uitzonderingen ook van kracht. Ten eerste hoeven medewerkers geen mondkapje op, zittend achter de kassa of de infobalie. Niet alle klanten weten dat, maar het is echt zo. Ten tweede is er de uitzondering bij medische beperking – en zonder verplichting om medische gegevens te delen met klanten, collega’s, boa’s of agenten. Ten derde is het mogelijk dat medewerkers, bij lange diensten, een face shield gebruiken in plaats van een mondkapje.
Ik wil nogmaals oproepen respectvol met elkaar om te gaan en niet te oordelen over wie wel of wie niet een mondkapje draagt. Er zijn legio voorbeelden te vinden van pijnlijke confrontaties in winkels tussen klanten onderling en tussen klanten en beveiligers, klanten en medewerkers et cetera. De medische beperking is bijvoorbeeld niet aan de buitenkant te zien. De motieven om wel een mondkapje te dragen zijn ook zeer divers en het dragen van een mondkapje betekent niet automatisch steun betuigen aan het coronabeleid. Het kan ook uit respect en zorg zijn voor de medemens, of je zelf nou bang bent voor het coronavirus of niet.
Tot slot wil ik nog ingaan op wat onderling respect betekent en onderstrepen dat dit altijd het eerste uitgangspunt van ons beleid is geweest. Medewerkers die een medische beperking hebben, respecteren de 1,5 m.-maatregel, zoals elk ander dat ook doet. Klanten die desondanks niet geholpen willen worden door iemand zonder mondkapje, kunnen dat aangeven. Er is altijd wel een medewerker beschikbaar die wel een mondkapje draagt. Het aantal medewerkers met een medische beperking is gering. Het kabinet heeft de mondkapjesplicht ingevoerd voor situaties waarin de 1,5 meter in het geding komt. Iedereen weet dat die regel er is. Elkaar aanspreken daarop zou volledig geaccepteerd moeten zijn, zowel wat betreft klanten als wat betreft medewerkers. Ik snap dat klanten het moeilijk kunnen vinden om andere klanten in de winkel aan te spreken op de mate van afstand houden. Dat geldt ook voor onze medewerkers. Maar ik weet zeker dat als we elkaar hier vriendelijk op attenderen, dat verreweg de meeste mensen dit zullen respecteren.
Laten we zonder verwijten en met onderling respect met elkaar in gesprek blijven.
Veel sterkte, wijsheid en een hartelijke groet,
Joren
